Վահան Տերյան
Միթե վերջին պոետն եմ ես
Միթե վերջին պոետն եմ ես,
Վերջին երգիչն իմ երկրի.
Մահն է արդյոք, թե նինջը քեզ
Պատել, պայծառ Նաիրի:
Վտարանդի, երկրում աղոտ,
Լուսեղ քեզ եմ երազում,
Եվ հնչում է, որպես աղոթք
Արքայական քո լեզուն:
Հնչում է միշտ խոր ու պայծառ,
Եվ խոցում է և այրում.
Արդյոք բոցե վարդերդ են վառ,
Թե վերքերն իմ հրահրուն:
Ահով ահա կանչում եմ քեզ
Ցոլա, ցնորք Նաիրի.-
Միթե վերջին պոետն եմ ես,
Վերջին երգիչն իմ երկրի...
Այս բանաստեղծությության մեջ ամեն մի գույն տեսնում եմ, շատ գեղեցիկ և վառ գույներ: Չգիտեմ շատ եմ հավանում հանգավորումը ընտրված բառերը և այլն:
