Մտորումներ ու էլի մտորումներ...
Ողջույ՜ն այսօր պիտի խոսեմ Էռնեստ Հեմիգուեի« Ծերունին և ծովը» վիպակի մասին...Կարդալով այս վիպակը, ինձ համար նոր բաներ բացահայտվեցին, մարդկանց և կենդանիների հավերժ պայքարը ինձ տխրեցրեց, հասկացա որ մարդիկ դեռ այն համոզմունքին են, որ կենդանիները ստեղծված են որ մարդիկ ուտեն նրանց...իսկ իմ կարծիքով դա շա՜տ-շա՜տ-շա՝՝տ...սխալ է
: Ինչպես կարելի է այդպիսի բաներ մտածել, նրանք էլ են էակ ինչպես և մենք ՄԱՐԴԻԿ, բայց արդյքոք մենք մարդիկ ենք, եթե այդպիսի բաներ ենք մտածում...Այս վիպակում շատ պարզ ցույց էր տրվում կենդաինիների զգացմունքները, այս դեպքում ձկան...
