·         1.Իմ կյանքը փոփոխվում է ամեն մի րոպե ամեն մի վայրկյան: Չէ որ ժամանակը անցնելով դառնում է անցյալ: Ես զգում եմ , որ ամեն մի վայրկյան ժամանակի հետ անցնելով ես մեծանում եմ, և մեծանում են իմ ընկերները: Մենք մեծանում ենք և չէնք նկատում այն, իսկ դա ակկնհայտ է, որ մենք մեծանում ենք: Մեծանում ենք աննկատ և չէնք էլ հասկանում, իսկ միքանի տարի անց մենք արդեն մեծ ենք: Դա է իմ կյանում ամենամեծ փոփոխությունը:

·         2. Ընդունակությունները մարդկանց տրվում են լավ  գործեր կատարելու համար, բայց մարդիկ իրենց կյանքում շատ սխալներ են գործում և կարող են իրենց ընդունակությունները 

        վատ գործի վրա օգտագործել: Ես ու ինչպես սովորական մարդիկ ուզում ենք անթերի լինել, բայց անթերի մարդ չկա դրա համար էլ չէնք կարող մեր ընդունունակությունները միայն լավի վրա 

       կենտրոնացնել: Իսկ ինչ վերաբերվում է ընդունակությունը օգտագրծելու ուժերը խնայելու համար, ինչու ոչ եթե կարող ենք այդպես անել ինչու չանենք եթե կարող ենք մեր ուժերը խնայել, ապա ինձ թվում է կարելի է ընդունակությունները օգտագործել ուժերը խնայելու համար:

·         3.Արտասովոր երևույթները, ոչ միշտ են լավ անդրադառնում հասարակության աչքին:  Չէ որ այդպիս իմարդիկ մյուսներից տարբերվում են, և իհարկե մյուսները պիտի խոսեն այդպիսինների մասին (թե լավը, և թե վատը): Յուրահատուկ մարդիկ միշտ էլ բամբասկոտ մարդկանց ուշադրության կենտրոնում են, Մարդիկ ընդունում են մարդկանց յուրահատկությունը, երբ կարողանում են գնահատել նրա յուրահատկությունը: Իսկ երբ չէն ընդունում նրան նախանձն է խոսում նրանց մեջ:

·         4.Ես ընդհանրապես չէմ մեղադրում նրան այդ արարքի համար չէ, որ նա ոչ մի մեղք չուներ: Պատկերացրեք եթե ձեզ հետ կատարվեր այդպիսի բան, ձեր համար ձեր այգում նստած լինեիք ու գաին քեզ մեղադրեին վհուկության կամ բարության համար: Ես նույնը կանեի դեռ ավելին՝ ավելի վատ կպատասխան կտաի իրենց այդպիս վատ քայլի համար: